Wat is het verschil tussen een harnas en grenzen? Deze vraag wordt me geregeld gesteld als het gaat over stevig staan in een arena, in spannende situaties waarin moed van je gevraagd wordt.
Harnas
Een harnas is iets dat we (vaak onbewust) optrekken om niet geraakt te worden. Om te voorkomen dat we naakt, bloot, kwetsbaar zijn pantseren we ons hart. Helaas voelen we ons in de werkelijkheid niet altijd veiliger, maar vooral uit verbinding. Als we onszelf verstoppen achter een harnas kunnen we immers ook niet gezien worden. Gezien voor wie we zijn, als mens. En dat is nou net één van onze basisbehoeften. In verbinding zijn. Gezien en gehoord worden.
Grenzen
Een grens is een bewuste keuze die je maakt over wat oké is en wat niet oké is. Uitgaande van wat je nodig hebt om gezien te worden als mens, hoe je het moedig én behapbaar kunt houden. Hoe je gezien kunt worden op een respectvolle manier. Daar moet je soms een beetje over nadenken om te weten wat eigenlijk een goede grens is voor jou. Waarom dat belangrijk is en hoe die grens je helpt. En soms moet je een beetje oefenen hoe je die grens duidelijk én vriendelijk communiceert.
Niet eenvoudig
Je grenzen aangeven is niet gemakkelijk. We vinden al gauw van onszelf dat we ‘niet zo moeilijk moeten doen’ als een grens een klein beetje wordt overschreden. Maar als iemand steeds iets doet wat je eigenlijk niet wilt, raak je toch geïrriteerd. En die irritatie die blijft een beetje zitten. De volgende keer dat het gebeurt, wordt dat gevoel nog een beetje groter. En dat leidt er toe dat je uiteindelijk minder compassie voor die ander voelt.
Altijd helpend
Grenzen aangeven is dus niet alleen goed voor jezelf, maar ook voor de ander. En niet alleen in relatie tot toxische situaties, negatieve mensen en interacties. Grenzen kunnen altijd helpend zijn, omdat ze heldere verwachtingen geven, aan anderen én ook aan jezelf. Het geeft je een handvat om beter voor jezelf te zorgen. Dit is oké en dit is niet oké.
