‘We zijn hier natuurlijk om te werken. Dat vind ik ook. En dat samenwerken gaat ook prima’. Arianne zet haar woorden kracht bij met een duidelijk handgebaar. ‘Maar toen mijn moeder vorig jaar overleed, heeft niemand van jullie daar over iets tegen mij gezegd. Dat vond ik toen wel onplezierig’.
In het zaaltje waar we zitten met het managementteam valt een ongemakkelijke stilte. Als niemand het woord neemt, vraag ik aan Arianne: ‘Wat had je eigenlijk wel graag gewild?’ ‘Van mij hoeft het niet super emotioneel te worden of zo. Maar dat je directe collega’s je sterkte wensen of op z’n minst even condoleren. Een beetje menselijkheid tonen. In plaats van gewoon bij de eerstvolgende managementvergadering te beginnen alsof er niks gebeurd was. Dat was voor mij wel een beetje bizar.’
Om goed met elkaar te kunnen samenwerken is er in een team verbinding nodig. Dat hoeft niet ingewikkeld of zweverig te zijn.
Gewoon als mens interesse in de ander hebben.
Dat vinden we allemaal normaal. Toch? Maar in de dagelijkse drukte van onze agenda’s staat aandacht onderaan. En dan kom je er op een dag achter dat je eigenlijk niet (meer) weet wie die naaste collega werkelijk is. En wat hem of haar bezighoudt.
Zou jij iemand vertrouwen die je niet of nauwelijks kent? Die niet de moeite neemt om zich af te vragen hoe het met je gaat? Gezien worden als mens is een eerste vereiste voor verbinding in een team. Daar kan geen strategische sessie tegenop.
Hoe je daar tijd voor maakt? Dit is wat je kunt doen: elke avond aan het einde van je werkdag, vraag je af aan wie je die dag gedacht heb. Wie je hebt gesproken of gezien. Of over wie je iets hoorde wat je raakte. En stuur dan een berichtje aan diegene die het volgens jou wel kan gebruiken. Kost niet meer dan 1 minuut. Kan het zo simpel? Ja, volgens mij wel.
Simpel, maar toch niet makkelijk.
En het lukt dus ook heel vaak niet. Voor die situaties is er altijd een tweede kans. Terugkomen op een situatie waarin je géén aandacht gaf kan altijd. Het is nooit te laat. ‘Ik weet eigenlijk niet wat ik zeggen moet’, zegt Kees tegen Arianne. ‘Sorry’, voegt hij er aan toe. ‘Dat geldt voor mij ook’, volgt een collega. ‘Ik heb me niet gerealiseerd hoe dat bij jou is overgekomen’.
‘Dank je wel’, antwoordt Arianne. ‘Het is goed zo’.
