In juli 2012 ga ik voor het eerst naar Texas om door Brené Brown getraind te worden. Ik ben nog nooit in Amerika geweest. onwennig en een beetje zenuwachtig sta ik in de rij op Schiphol voor de paspoortcontrole om de Verendigde Staten in te mogen reizen.
Mijn innerlijke dialoog draait op volle toeren.
Zou het wel wat zijn? Heb ik niet veel te veel geld weggegooid om zomaar naar een training te gaan waar ik niemand ken? Een training voor helping professionals nota bene. Ik die alles behalve een helping professional ben, maar al vele jaren als organisatieadviseur en manager aan het werk. De financiële afdeling van mijn eigen bedrijf (dat is mijn man), heeft gelukkig zijn goedkeuring verleent. Behalve de financiën doet hij ook de ICT en de technische ondersteuning. Hij geeft me een uitweg voor als het een grote mislukking blijkt te zijn. ‘Als het niks is, dan stop je met de training. Dan geniet je van een lang weekend San Antonio en beschouw je het als een korte vakantie.’
I can do that.
Ik heb nog nooit van San Antonio gehoord, maar er is vast wel iets leuks te doen. In de grote zaal waar de training wordt gegeven staan 12 ronde tafels. Aan elke tafel tien tot twaalf mensen. Amerikanen natuurlijk. Ik ben de eerste uit Europa die gecertificeerd wordt in haar werk. De twijfel steekt op. Kan ik het wel volgen? Is mijn Engels goed genoeg? (Ik heb zelfs speciaal een nieuw Engels woordenboek gekocht.)
Zijn mijn tafelgenoten wel aardig? En belangrijker nog: gaan ze ze mij wel aardig vinden?
Maar nog geen halve dag later zit ik helemaal in de bubble.
‘This is really good leadership stuff ‘ sms ik naar een vriendin-collega in Nederland. Maar eigenlijk had ik moeten zeggen: ‘dit is precies wat ik nodig had’.
Want nu ik inmiddels jaren verder ben, weet ik het zeker: de kennis en inzichten van Brené Brown zijn hard nodig voor onze organisaties, voor onze scholen, voor onze kinderen. Maar vooral voor mijzelf. Inmiddels ben ik vele keren in Texas geweest en een actief lid van de internationale wholehearted community. Ik geef Brené Brown’s trainingen alweer een aantal jaren in Nederland. Voor persoonlijke ontwikkeling en in organisaties.
Soms zou ik willen dat ik nooit naar Amerika was gegaan.
Want het leven is er niet persé makkelijker op geworden. Nu ik weet wat ik heb geleerd, zie ik hoe ik mijzelf soms bescherm achter een pantser van perfectionisme. Of reageer vanuit mijn emoties op een manier die ik eigenlijk niet wil. En als je de patronen eenmaal ziet, dan kun je ze niet meer niet zien. Maar dit is wél hoe ik leven wil. Wholehearted. Met hart en ziel in de arena. Ik wil moedig zijn en keuzes maken die passen bij mijn waarden. En dus heb ik eigenlijk niet écht spijt. Maar ben ik vooral dankbaar dat ik Brené’s werk op het spoor kwam. En dat ik dat elke dag toe mag passen in mijn werk én in mijn leven. Dat is ook mijn wens voor jou. En daarom wil je graag leren en inspireren om voluit te leren leven.
We moeten allemaal onze eigen weg vinden.
Er zijn geen standaard manieren of pasklare antwoorden die voor iedereen gelden. Maar dat betekent niet dat je het alleen moet doen. Juist niet. We zijn geboren voor verbinding, bestemd om het met elkaar te doen.