Ik heb het aan zee.
Dat je je klein voelt, maar niet op een vervelende manier. Dat je onderdeel bent van iets groters, waar je niet precies de vinger op kunt leggen. Maar het voelt goed.
‘Awe’ noemen de Engelsen het.
Ontzag of verwondering in het Nederlands. En er is eigenlijk nog niet zoveel bekend over hoe het precies werkt, maar wél dat het je een belangrijke boost geeft.
Dit is wat we wel weten: de natuur is een belangrijke factor voor ons welbevinden. Een wandeling in het park doet wonderen voor je fysieke gezondheid én voor je geestelijke welzijn. En ‘awe’ leidt tot meer altruïsme, meer vriendelijkheid en meer positief sociaal gedrag.
Zelfs een korte ervaring met ‘awe’ is een boost voor je welbevinden.
Het leidt bovendien tot een verhoogde intellectuele nieuwsgierigheid èn een dieper gevoel van bescheidenheid. Daarnaast zijn er aanwijzingen dat ‘awe’ leidt tot lagere cytokine niveau’s. Huh? Cytokine, dat heeft weer een direct effect op je immuunsysteem.
Zo’n ervaring is overigens niet alleen voorbehouden aan de natuur. Ook kunst, muziek kunnen leiden tot het gevoel van verwondering en respect. Als er sprake is van iets dat groter is dan jijzelf en dat je begrip te boven gaat. Dát is het geluksgevoel van ‘awe’.
Het is gratis.
Het ligt voor het grijpen. Als je het wilt zien, kun je het overal vinden. Op het strand met uitzicht over zee. ’s Avonds onder een heldere sterrenhemel. Dichterbij dan je denkt.
Zo’n ervaring van ‘awe’ brengt je dichter bij jezelf. En hoe meer je met jezelf in verbinding bent, hoe intenser de verbinding met anderen. Wij mensen zijn gemaakt voor verbinding. Zonder verbinding voelen we ons eenzaam, gaat onze gezondheid achteruit, zowel mentaal áls fysiek.
Dat is bekend vanuit de wetenschap én dat zie ik keer op keer in de praktijk van mijn werk. En ik ervaar het zelf, aan den lijve.
En dat is de reden dat ik steeds vaker de natuur in ga. Alleen én met de mensen met wie ik werk.
